Magiczna siła głosu, czyli podstawowa zasada nauki przywoływania psa

Woodrow Wilson powiedział kiedyś: „Jeśli pies spojrzy na ciebie i nie chce podejść, powinieneś dokładnie przyjrzeć się swojemu sumieniu.”

Jeśli masz problemy z przywoływaniem psa, zacznij od szukania powodu po swojej stronie. Jak nauczyć psa przychodzenia na komendę?

Gdy wzięłam pod skrzydła kolejnego psa – tym razem rasy whippet – za punkt honoru postawiłam sobie nauczenie go bezwarunkowego posłuszeństwa podczas przywoływania. Naczytałam się, że rasa ta ma problem z komendą „wróć”, czy „do mnie”. Charty posiadają silną potrzebę pogoni za zwierzyną więc gdy tylko wypatrzyłam pierwsza na horyzoncie kota czy gołębia, drżałam na samą myśl co się może stać. Zarezerwowałam sobie nasze pierwsze wspólne 3 miesiące życia na intensywne budowanie relacji z psem. Nawet jak mi się bardzo nie chciało, na dworze wiało złem, ja oddawałam (wtedy półtoraroczne) dziecko babci i szłam z Garstulą poznawać kuszący świat. Naukę ograniczeń jakie niestety musiałam narzucić psu, połączyłam z budowaniem zaufania i poczucia bezpieczeństwa w moim towarzystwie. Szczeniak, który jeszcze traktował mnie jako złodziejkę (w końcu ukradłam go z jego rodzinnego domu i udawałam rodzoną mamusię) często wahał się co ma zrobić na dużym terenie, gdzie zew wolności wzywał go do pogoni za wszystkim co się rusza.

W naszym przypadku sprawdziły się dwie rzeczy:

1. nagradzanie smaczkami za każde przyjście. Z czasem część nagród w postaci smaczków zamieniałam na krótką ale intensywną zabawę szarpakiem lub znalezionym kijkiem,
2. odpowiedni ton głosu podczas przywoływania.

Punkt 2 odgrywa tu, nie wiem czy nawet nie najważniejszą, rolę. Na naszym przykładzie – gdy ktoś wyjeżdżał z naszego podwórka i brama była otwarta, Garstulce zdarzało się wybiec na ulicę. Wtedy właśnie odkryłam tę cudowną zasadę głosu. Gdy wołałam ją z gniewem – NIGDY nie wracała.

Aby prawidłowo przywołać psa, trzeba zachować się jak profesjonalna sekretarka. A co robi profesjonalna sekretarka przed odebraniem telefonu? Uśmiecha się! Wtedy głos brzmi przyjaźniej, delikatniej. Pies wie, że gdy do nas podejdzie, nie zostanie ukarany. Bo pamiętaj – nigdy po zawołaniu nie karć psa! W ogóle nie karć psa. Nigdy.

Zakładam, że nawet najlepiej wyszkolonemu psu zdarza się zwiać. Jeśli wołasz go, a on nie reaguje, zatrzymaj się, weź głęboki oddech, rozluźnij mięśnie, uśmiechnij się i dopiero wtedy, łagodnym głosem zawołaj imię swojego pupila. To naprawdę działa!