Psi przewodnicy – wywiad z prezes fundacji Pies Przewodnik – Joanną Witkowską

Na korzystanie z pomocy psa przewodnika decyduje się coraz więcej osób niewidomych. Nie dzieje się tak bez powodu. Pies przewodnik nie tylko pomaga w poruszaniu się, ale również jest najlepszym przyjacielem człowieka.

O tresurę psów przewodników, ich adaptację i pracę z osobami niewidomymi zapytałam prezes fundacji Pies Przewodnik – Joannę Witkowską.

Jakie rasy psów wybierane są na przewodniki i dlaczego?

Najczęściej wybieranymi rasami są labradory. Generalnie są to psy z grupy retrieverów. Fundacja Vis Maior i Fundacja “Pies Przewodnik” wyszkoliły 5 przewodników rasy chesapeake bay retriever, jednego golden retrievera i jednego curly coated retrievera. Retrievery są wybierane, ponieważ łatwo się uczą i są chętne do współpracy z człowiekiem. Lubią jeść, więc smakołyki mogą być dodatkową motywacją do nauki. Są to psy wytrzymałe na różne warunki pogodowe. Są też stosunkowo łatwo przekładalne, czyli łatwo przystosowują się do nowego opiekuna, nowego domu i nowych warunków. Oczywiście mają odpowiednią budowę fizyczną – wystarczającą siłę i wielkość, by prowadzić osobę niewidomą. W innych organizacjach zdarza się, że są szkolone owczarki niemieckie, ale odchodzi się od tego, bo psy te często chorują lub mają problemy z zachowaniem.

Jak długo trwa wytrenowanie psa, aby stał się przewodnikiem i jak taki trening wygląda?

Trening psa trwa od półtora roku do dwóch lat. Najpierw jest nauka czystości i podstawowego posłuszeństwa. Kolejny etap to socjalizacja – przyzwyczajanie psa do przestrzeni, w jakiej będzie pracował: oswajanie z komunikacją miejską, centrami handlowymi, zatłoczonymi miejscami, pociągami, itp.  Potem następuje szkolenie specjalistyczne, czyli nauka umiejętności psa przewodnika: skręcania na komendę, prowadzenia po chodniku, omijania przeszkód, odnajdowania i oznaczania przystanków, przejść dla pieszych, schodów itp. Ostatni etap to przekazywanie psa osobie niewidomej.

Jak przebiega i ile trwa adaptacja psa z właścicielem?

W Fundacji Vis Maior i Fundacji “Pies Przewodnik” przekazywanie psa odbywa się częściowo w Warszawie, a częściowo w miejscu zamieszkania osoby niewidomej. Jeśli osoba jest z daleka, to przyjeżdża mniej razy, ale na pobyty kilkudniowe, jeśli z bliska – wtedy spotkania są częstsze i krótsze. Średnio cały proces przekazywania trwa około 2 miesięcy.

Jakie warunki musi spełniać osoba niewidoma, by otrzymać psa przewodnika?

W Fundacji Vis Maior i Fundacji “Pies Przewodnik” przekazujemy psy osobom aktywnym zawodowo lub społecznie (studiującym, pracującym, działającym społecznie); osobom niewidomym, niewidomym z poczuciem światła oraz takim, którym wzrok nie pomaga w poruszaniu się. Tak było do tej pory. Obecnie w ramach projektu “Apsystent”, o którym można poczytać na naszej stronie, będziemy przekazywać psy również osobom słabowidzącym.

Jakie, Pani zdaniem, są największe zalety posiadania psa przewodnika przez osobę niewidomą?

Z psem można się przemieszczać znacznie szybciej, bezpieczniej i łatwiej niż z białą laską. Osoba z psem jest lepiej postrzegana niż ta z laską. Z psem nawiązuje się jedyną i niepowtarzalną więź, więc jest on nie tylko przewodnikiem, lecz także przyjacielem.

Rozmawiała: Magdalena Kozłowska